Kolejny smutny dzień

Witam Was!!!

Dziś dla mnie i dla mojej rodziny kolejny smutny dzień.

1.03.2017 r. godz. 10.50 (lub wcześniej)

zmarła moja Babcia Władzia.

Z dziadków zostaje na tym ziemskim padole 

tylko Dziadek Zdzisek, ojciec taty.

Niestety w ostatnim czasie los bardzo nas doświadczył.

Dwie nagłe śmierci...

To jest najgorsze, 

gdy nie masz możliwości się z tym oswoić...

Ciężko tak po ponad 30 latach, pogodzić się z taką stratą...

Babcia Zosia mogła dziś jeszcze z nami być 

gdyby nie postępki wujostwa.

Babcia Władzia chyba sama wybrała taką drogę... 

nie chciała być dla Dziadka ciężarem i żeby się nią opiekował. 

Pracowała na akademii medycznej Jagiellona z lekarzami. 

Sama pracowała w laboratorium to wiedziała jak jest

i co jej dolega...

Najgorsze w tym wszystkim jest to, 

że dopiero jak kogoś stracimy 

uświadamiamy sobie jakie "błędy" popełniło się w stosunku do tej osoby, 

a których można było uniknąć...

Babcia Władzia widziała Młodego aż dwa razy...

 Pierwszy raz gdy miał 5 miesięcy... 

Drugi raz gdy miał 10 miesięcy...

 Niestety stanowczo za mało 

żeby Młody jakoś do Babci się przekonał, 

nie chciał być u niej na rękach i płakał 

i nie ma żadnego zdjęcia z drugą Prababcią.

Ale za to Babcia Władzia widziała jak Młody chodzi,

a Babci Zosi nie było to dane,

a tak na to czekała...

Można teraz gdybać, 

że gdyby po porodzie nie było tych wszystkich problemów 

na pewno obie Babcie spędziły by z nim więcej czasu 

i może miałby choć jedno zdjęcie z prababcią Władzią...

Gdyby nie rehabilitacja i te ciągłe wizyty u lekarzy,

do tego przymusowa kwarantanna po wyjściu z KPN

mielibyśmy więcej czasu.

Niestety 4 miesiące uciekły od tak, 

jakby Młodego nie było...

Dziadek nim zmarł leżał 2 lata.

Wpierw dostał wylewu, 

ale wyszedł z tego na tyle na ile było to możliwe w jego wieku.

Chwile później znowu trafił do szpitala - po endo biodra.

Można było tego łatwo uniknąć,

ale dla mojej ciotki i wujka ważniejszy był grill.

Przez długi czas Babcia wyrzucała sobie, że to z jej powodu leżał.

Tak nie było. Co ona biedna sama mogła zrobić?

Sama chodziła o lasce, bolał ją kręgosłup,

a oni zostawili ich samych.

Dziadkowi zakręciło się w głowie i spadł z ławy.

To był początek jego męczarni.

Następnie zapalenie płuc...

Tu już tylko czekaliśmy żeby odszedł żeby się nie męczył.

Nie było mu dane spokojnie umrzeć  :(

Moja kochana kuzyneczka się nim "opiekowała" 

(czytaj Babcia skakała koło niej i jej dziecka i koło Dziadka)

i brała za to pieniądze z urzędu pracy.

Taka kochana i opiekuńcza kuzyneczka...

Od dawna żałuję, że wyprowadziłam się z Cieszyna 

i pozbawiłam możliwości spędzania większej ilości czasu

 z Dziadkami i ogólnie rodziną, 

ale z drugiej strony 

jakbym się nie wyprowadziła nie miałabym Młodego...

Coś za coś, jak to mówią...  :(

Przepraszam, 

ale nie radzę sobie z nadmiarem złych wiadomości 

i takimi emocjami. 

Nie umiem podejść do tego jak do czegoś normalnego...

Za bardzo to wszystko boli...

A ile czasu minie nim przestanie boleć??

Teraz Babcia Zosia i Władzia siedzą z Dziadkiem Karolem,

wspominają dawne czasy

i patrzą na nas z góry